10. Avril 2012– Amitié
De Parijse Perikelen komen deze keer niet uit Parijs – maar uit Amsterdam.
En daar is een goede reden voor. De laatste week van april is namelijk een
bijzondere week. Het is de week van de twee mooiste dagen van het jaar.
De afgelopen dagen waren logistiek nogal lastig
qua waar ik was en wat ik deed, maar het waren ook fantastische dagen. Ik was
vroeg vanuit Parijs teruggereisd om de verjaardag van Eva te vieren, en we
hebben een prachtige dag gehad – ontbijten met z’n drietjes, toen samen met Eva
en haar crèche en heel erg veel kinderen een uitje gehad naar de
geitenboerderij in Amstelveen, en aan het einde van de middag mochten Eva en
mama en papa samen met de nieuwe fiets spelen, en ook nog pannenkoeken bakken.
Mooi.
Het kon alleen maar beter worden op 30 april. En dat werd het, uiteraard.
Voor wie het niet weet – op Koninginnedag organiseren Danijel & Thijs, twee van mijn betere vrienden,
de ultieme dag van het jaar. Tachtig man op een boot door de grachten van
Amsterdam, perfect georganiseerd qua muziek, drank en eten, en erg leuke
mensen.
Dat was meteen ook wel de meest neutrale beschrijving die ik zou kunnen
geven. In werkelijkheid verliep Das Bot 2012 als volgt. Iets voor twaalven
sprong ik met Marcel op Das Kade, alwaar Thijs & Danijel licht zenuwachtig
bezig waren met de laatste voorbereidingen. Een goed teken, die zenuwen.
Meestal een garantie voor een mooie dag. Op de dance versie van Tsjaikovski’s
Notenkraker voeren we vervolgens vanaf de Berlage brug de Amstel op. Voor mij
was het de derde keer op Das Bot, en voor de derde keer op rij verbaasde ik mij
oprecht wat een bijzondere groep mensen dit toch was. Jong, mooi, sociaal,
gezellig, goede mix, en met maar een doel – er een prachtige dag van maken. Er
zitten mensen tussen die ik maar eens per jaar zie, maar met wie het direct
allemaal weer goed is, en die mij nooit zullen vragen waarom ik niet heb gebeld
op hun verjaardag. Bij de Magere Brug, een kleine 400 meter na vertrek, stond
iedereen al volop te dansen – wat dit jaar lichtjes ontsierd werd na de
aanvaring met een politie boot. Maar ook dat werd wonderbaarlijk soepel
opgelost – alsof iedereen in de Hoofdstad begreep dat Das Bot er alleen voor
bestond om Amsterdam een topdag te bezorgen, en al het andere slechts
ongelukjes waren. We voeren langs Eberhard van der Laan, die naast een zoemende
AT5 camera een diepe buiging voor ons maakte, we gingen onder leiding van MC
Andrew schreeuwend en dansend onder bruggetjes door, we zagen Gordon en die
vreemde Patricia Paay jaloers naar ons kijken, we hadden een Mobiele Eenheid op
de Singel die ons aanspoorde om het volume op te voeren in plaats van naar
beneden te brengen, er waren de Das Bot-skippers die ons ook dit jaar weer
veilig door de grachten stuurden, we hadden zoete Sas met het Das Bot 2012
bordje (met potloodlijntjes op de achterkant om het bordje netjes recht af te
zagen) - en we hadden 80 mensen die elkaar echt niet allemaal kenden, maar er
wel samen een topdag van wilden maken, op een manier die ik nauwelijks eerder
heb gezien.
Dit was voor mij een ultieme dag – ik weet dat het een van de mooiste dagen
van het jaar is voor Thijs, en ik heb hem zelden zo gelukkig gezien als op de
momenten waarop Das Bot wederom in extase van zijn techno ontplofte. En ik ben
er behoorlijk zeker van dat dit voor Danijel niet anders is geweest.
En toch was er nog iets overstijgends – het is echter moeilijk uit te
leggen. Bij de Brouwersgracht, onder de bruggetjes, op het IJ, was er meer. Ik
zag de blikken en omhelzingen tussen Thijs & Danijel. Ik zag een pure,
oprechte vriendschap tussen twee mannen die maar een ding wilden – ons een
ultieme 30 april bezorgen.
En dat is bijzonder. En daar kom ik ieder jaar graag voor terug. Waar op de
wereld ik ook woon.
(p.s. zie ook hoe de Sneeuwwitje op Eva haar muts moeiteloos overloopt in
de laptop van Thijs...)
